MEKTUP...!

sana bişeyler yazmayi çok istedim
ama içimde kaldi
tıpkı aşkımın büyüklüğünü yazamamiş olmam gibi..
çok isterdim sayfalari doldurmak ama okdar büyüktü ki bütün duygular,
ben kendimde diildim hayal dünyasinda yaşıyodum. duygularm ve ben bazen de seninle..
sana hiç birşey yazamadim çünkü çok dha fazlasina değiyodun.. önceden yazdiğim yazilar artık klişeydi
seninle olan duygularim ise hiç yaşanmamişti hep çok özel olucakti, gittiği yere kadar, bittiği yere kadar..
fakat tek sorun tek şeyin tutku olmasiymiş.. birtek heyecan için mi beraberdik? eger ben senden ayrilmaya
karar verseydim tekrar buluşup konuşup karar verirdim, olmadı kendimi zorlardim seni üzmemek için, çünkü ben buyum,
ben böyle seviyorum..senden ayni şeyleri beklemek yanlış tabiki.. son şans verilmeden biten ve adına AŞK konmuş bi
ilişki..o gün sence aşk nedir dediğinde sana sadece tutku demiştim.. çünkü diğer tanımlar gözünü korkutucak şeylerdi,
fedakarlık mesela, her gün buluşmuş olabilrdik. ama doğru hergün sıkar dimi..
işte aşıksan sıkmaz..sana o gün bağrdim çünkü bişi oldu sandm çünkü herkes sevdiği birini kaybetmekten bahsediyodu..
eet şimdi kaybettim sanirim..üzgün müsün bilmiyorum.belki herkes herkese ilk defa birini ilk defa bukdarr seviyorum
diyodur ama ben demiyorum,tek üzen şey gözlerine baktiğimda bidaha benimde seninde eskisi gibi bakamiycak olması
bunu bigün sana yollar mıyım bilmiyorum, öyle bi firsat olur mu biliyorum..yolamali miyim yoksa burda kalmalı mı
onu da bilmiyorum, asla da öğrenemiycem,üzgün diilim çünkü şoktayim,böyle bitmemeli
bunu hak etmiyodum-en klişe sözcükle ayrilmayi yani..çünkü seni sevmiştim.